Eens per jaar organiseert de commissie “cultuur en persoonlijke ontwikkeling” een studiereis naar een, voor de deelnemers, vooraf onbekende locatie. Voor ons genootschap jaarlijks één van de hoogtepunten, daar wij culturele verkenning en persoonlijke ontplooiing een van de pijlers vinden van ons genootschap.

Zo ook dit jaar: het weekend van 9 mei was gekozen als datum. Het verzamelpunt: Café ’t Menneke. Daar nam onze reisleider het woord om de locatie te onthullen. Iedere culturele reis heeft natuurlijk een reisleider van niveau. Denk bijvoorbeeld aan de studiereizen naar de voormalige DDR of naar Rome, die met reisleider Maarten van Rossum worden georganiseerd. Bij ons geen monotoon gebrom en lichtelijk gemopper: want onze reisleider is niemand minder dan Max! Van nature al een begaafd spreker en hoe langer de dag duurt op zo’n culturele trip hoe meer hij altijd situaties en personen verbaal weet te duiden. O ja, de locatie: Keulen!

Een logische keuze natuurlijk. Keulen: de hoofdstad van het Duitse carnaval. Dus als Karnevalsverein zal het daar wel goed komen. Om aan te geven dat dat zooitje ongeregeld bij elkaar hoorde én om elkaar te kunnen blijven herkennen in wat onduidelijkere omstandigheden kregen we wederom nieuwe attributen. Godzijdank zijn er nog geen extra importheffingen voor Chinees gerei. Een prachtige neije bazeloen, een setje neij galgen en ‘ne button maakte de outfit af. Tevens een perfect herkenningsmiddel voor de 3 aspirant leden van ons genootschap: Danny, Joris en Nick die dit weekend gebruiken om te beoordelen of het culturele aanbod van ons genootschap aansluit bij hun intellectuele verwachten. Tijd om te vertrekken! In dit verhaal zal ik verder stil staan bij de culturele ontdekkingen en ervaringen van deze studiereis.

Tijdens de busreis werd er al volop gefilosofeerd over de potentiële hoogtepunten die wij gingen ervaren. Immers, voor de deelnemers is het programma compleet onbekend. De enige zekerheid is dat je jezelf op gezette tijden moet melden bij de beheerder van de trezorie, in de volksmond “lappot” genaamd.  Ter voorbereiding op de buitenlandse keuken werd daarom nog even volop gebruik gemaakt van de Nederlandse voedsel en drankvoorraad. Diverse builen borrelnootjes en blikjes afkomstig van de firma Swinkels werden genuttigd. Ondanks dat Keulen slechts 1.5 uur rijden is, was een tussenstop hierdoor wel noodzakelijk.

Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming constateerde we tevreden dat de weersomstandigheden perfect weer waren voor een diepgaande studie van terrasgelegenheden. En dat een korte boks prima paste bij het Hawaii-bazeloentje. Nadat het indelen van de slaap accommodatie was georganiseerd, nadat een zodanig simpele handeling toch wat consternatie meebracht vanwege het notoire ongeduld van enkele om de eerste culturele handelingen te verrichten, konden we dan op pad. Maar ook hier bleek al snel sprake van een tweedeling. Het overgrote deel van het gezelschap volgde de immer praatgrage reisleider. Een ander en kleiner deel van het gezelschap besloot zich direct onder te dompelen in de Duitse cultuur bij een authentiek etablissement. Uiteraard was dit het meer ervaren deel van het genootschap: zij vertegenwoordigden met z’n 4-en alleen al zo’n 65 jaar carnavalscultuur. En nee: het is niet te zien aan deze heren Coen, Frank, Jeroen en Jorg: ze zijn nog net zo scherp als in de beginjaren.

Daar, bij dat authentieke etablissement, overkwam ons direct de eerste culturele verwondering. Waar wij bij de Duitse biercultuur denken aan “grauwte potten bier”, maakten we kennis met Kölsch, welke wordt geserveerd in een reageerbuisje. Blijkbaar zijn deze geschikt voor directe injectie.

De weersomstandigheden waren werkelijk perfect. En geweldig dat onze cultuurreis ook was opgepikt door gelijksoortige genootschappen, maar dan van het andere geslacht die in plaats van zitten op het terras, volop gebruikt maakten van de gelegenheid om zich te presenteren aan het terras.

Deze eerste uren werden afgesloten door een bezoek aan een ander cultureel hoogtepunt van Duitsland: De dönerkraam. Een betrekkelijk nieuw fenomeen, maar wat de wat meer traditionele curryworst toch echt wel naar de achtergrond heeft verdrongen.

Het avondprogramma werd ingevuld in een dansgelegenheid. Vooral Bompa maakte daar gebruik van. Dansen dan. Het overgrote gedeelte van het genootschap bleef zich maar blijven verwonderen over de reageerbuisjes Gaffel en een ander cultureel fenomeen wat zich de laatste jaren over de steden in heel Europa heeft verspreid: de wc neger, die de wat meer traditionele toiletjuffrouw naar de achtergrond heeft verdrongen. De duiding is niet geheel woke, maar geeft wel krachtig en duidelijk weer wat we bedoelen. Na deze dansgelegenheid, waar Bompa een bloedende neus aan overhield (vraag er gerust naar, hij vertelt het verhaal graag nog een keer) werd een andere dansgelegenheid opgezocht. Deze viel niet bij iedereen in de smaak, het deed iets minder Duits aan én de prijs van de reageerbuisjes steeg wonderbaarlijk met 40%. Reden genoeg om nog een gelegenheid op te zoeken. Hierna zijn de verhalen niet meer zo scherp. Een drietal werd toegang geweigerd vanwege “de omvang van de groep”, een ander vanwege een licht bloedende neus en een ander omdat niet alleen het Duits maar ieder willekeurige andere taal niet meer verstaanbaar oraal werd overgebracht.

De avond werd nog afgesloten met een wandeling door het sfeervol verlichte centrum en voor een enkeling zelfs het trekken van enkele baantjes in de stadsfontein.

De volgende dag hadden we een druk programma. Want er was ruimte voor vrije invulling, maar dat ging uiteraard weer gepaard met culturele bezoeken. Allereerst natuurlijk de Dom van Keulen. Wat moeten we er van zeggen: Groot, zwart, veel mensen uit India en hij staat midden in Keulen. Dan nog iets met de oorlog, katholieken en een hele klim om boven in de toren te komen. Genoeg daarover. Om de gedane indrukken uit de Dom te evalueren werden vervolgens diverse terrasgelegenheden opgezocht. Hierna het sportieve gedeelte van het weekend: fietsen op een niet-electrische fiets. Onze reisleider had maar liefst een route van 35km uitgezocht, inclusief het bezoeken van het 1. FC Köln stadion. Maar tijdens het fietsen werd er een tussentijdse vergadering ingelast, waarin collectief werd besloten om af te wijken van de bepaalde route om zo gerichter naar dat stadion te rijden. Terwijl we op dat terras genoten van de overvloedigheden van de natuur werd een nieuwe route bepaald. Richting het stadion. Klopt. Richting. Want toen het bordje “Biergarten” werd gesignaleerd wijzigden de plannen opnieuw. Ook dat stuk van de Duitse cultuur moest aan den lijve worden ondervonden. We hebben nooit geen stadion meer gezien. Tijdens de terugtocht maakte we ook nog kennis met de Duitse gezagsdragers, die in niet mis te verstande bewoordingen duidelijk maakten dat de Nederlandse “no-rules” regels in het Duitse fietsverkeer niet zijn toegestaan. Na het inleveren van de fietsen werd ter voorbereiding op het aankomende lidmaatschap van “De Zonnebloem” van enkele van onze leden een korte wandeling langs de Rijn gemaakt, gevolgd door het bezoek aan een eet- en drink gelegenheid. Een ander gezelschap koos meer voor een traditioneel Keulse gelegenheid om zo de feeling te houden bij het doel van deze studiereis.

Hierna ontwikkelen zich diverse verhaallijnen die lastig zijn weer te geven. Een korte samenvatting: Max maakt onvoorstelbaar veel vrienden in een taal die op Duits lijkt, maar wel met overtuiging is gebracht. Schnitzels van bordrand tot bordrand. Een gedeelte ging eten bij een Idiaas restaurant en die mens had Michael Jackson ooit gezien. Een ander gedeelte at pizza. Da’s ook niet echt Duits. Terug naar de gelegenheid om wederom te reageerbuizen. Naar een andere gelegenheid om Guus Meeuwis te kwèke en Baila baile nog harder te kwèke. Bij sluiting: follow the neger om in een tentje van bedenkelijk allooi terecht te komen. Gevolgd door nog een bedenkelijker tentje. Vincent die echt heel klaar was met zo’n overload aan cultuur en dus naar huis is begeleid. Tiny die 100 meter van het hotel een taxi besteld. Tijs die vroegtijdig het kussen opzocht. Kennismaking bij de McDonalds met de bestelschermen in plaats van het ouderwetse “Doe mèn een hamburger en vlug een bietje”. Nou ja: ook dit geeft een beeld.

De volgende dag keerden we dan ook helemaal tevreden en verrijkt met onnoemelijk veel kennis en onvergetelijke ervaringen huiswaarts om daar tijdig aan te sluiten voor de wedstrijd Feyenoord – PSV.

Organisatie: Bedankt!